کد مطلب:12163 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

با توجه به آيه شريفه 31 سورة نور، چه چيزي براي زن زينت محسوب ميشود و بفرماييد حكم پاي كوبي كردن، نزد نامحرمان و محارم زن چيست؟

1. در تفسير و توضيح زينت در آية شريفة ياد شده، ديدگاههاي مختلفي ميان مفسّران وجود دارد: الف ـ منظور از زينت، مواضع زينت، يعني آشكار كردن محل آنها است; زيرا استفادة آشكار از گوشواره و دست بند، حرام نيست.( تفسير الميزان، علامه طباطبايي;، ج 15، ص 111، مؤسسة اعلمي. ) منظور از محل زينت، يعني محل زينتهاي استفاده شده، مانند گوش ها، گردن، دست ها، بازوان و مانند آنها ميباشد.

ب ـ مفسّران ديگر، زينت را به معناي خود زينت آلات گرفتهاند، البته در حالي كه روي بدن قرار گرفته، و طبيعي است كه آشكار كردن چنين زينتي، با آشكار كردن اندامي از بدن همراه است كه زينت بر آن قرار دارد.( تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 14، ص 439، دارالكتب الاسلامية. ) با توجه به توضيحات ارائه شده، آيه در بررسي اين مسئله نيست كه چه چيزي براي زن زينت محسوب ميشود، آن چه آيه بدان تصريح كرده، آشكار نكردن زينت به وسيلة زن، براي نامحرمان است. دربارة قسمت دوم پرسش شما، بايد گفت: سفارش آيه شريفه به خانم ها، در رعايت عفّت و دوري از اموري است كه آتش شهوت را در دل مردان شعله ور ميسازد و ممكن است سبب انحراف آنان از جاده عفت شود; از اين رو، بايد آن چنان دقيق و سخت گير باشند كه حتي از رساندن صداي خلخالي كه در پاي دارند، به گوش مردان بيگانه خود داري نمايند. با توجه به حكمت چنين دستوري، به نظر ميرسد كه رعايت اين مسئله در حضور محارم واجب نيست، بلكه شامل گروههايي ميشود كه در همين آيه، به عنوان استثناهاي آشكار كردن زينت براي زنان برشمرده شدهاند.

آنچه زير عنوان پاسخ به بخش دوّم پرسش بيان شد، با اين فرض بود كه مراد از پايكوبي، رساندن صداي زينت آلات به نامحرمان به دليل حركات نامتعادل و شتابزده به هنگام راه رفتن، باشد. ولي چنانچه منظور شما پرسشگر محترم از پايكوبي، رقصيدن زن باشد، بايد گفت چنين عملي از موارد لهو بوده و در روايات و رسالههاي عمليه مراجع بزرگوار تقليد، از آن نهي شده است. پيامبراكرمدر حديثي ميفرمايند: انهاكم عن الزفن و المزمار و عن الكوبات و الكبرات; شما را از رقص و وسايل لهو منع ميكنم.( الفروع من الكافي، محمد بن يعقوب الكليني، ج 6، ص 432، دارالكتب الاسلامية. ) در فتاواي مراجع تقليد نيز در اين باره دو ديدگاه وجود دارد. برخي آن را مطلقاً حرام دانسته، و برخي ديگر تنها يك فرض مجاز براي آن برشمردهاند، كه رقصيدن زن براي شوهر خود و دور از چشم ديگران است. نمونههايي از فتاواي مزبور يادآوري ميشود: امام خميني;: بنابر احتياط واجب، رقصيدن خانمها در هر كجا اعم از مجلس عقد و عروسي و يا مولوديها جايز نيست; مگر رقصيدن زن براي همسر خود.( مسايل جديد از ديدگاه علما و مراجع تقليد، محسن محمودي، ج 1، ص 203، انتشارات علمي و فرهنگي صاحبالزمان(عج). )